Η Ι. Μ. Αγίας Τριάδος, ένα μνήμειο θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, χτίστηκε το 1650 στην περιοχή ‘’Κατάκρη’’ όμως λόγω του δύσβατου εδάφους μεταφέρθηκε αργότερα στη θέση ‘’Θουγέικα’’.

Ο ναός, χωρητικότητας 50-60 ατόμων, είναι τρισυπόστατος, με τρούλο και πρόναο, διακοσμημένος με πολλές και ιδιαίτερες βυζαντινές αγιογραφίες. Το μοναστήρι απέκτησε μεγάλη περιουσία εξαιτίας των πολλών μοναχών που διακονούσαν εκεί, μα πάνω απ’όλα λόγω της εργατικότητάς τους.

Στα τέλη του 17ου αι., ο δάσκαλος, Λεόντιος Σκάρμας, από το Σοποτό, ίδρυσε σχολείο εντός της Μονής όπου δίδασκε την ελληνική και λατινική γλώσσα.

Παρόλο που το 1836 με απόφαση του ελληνικού κράτους διαλύθηκαν πολλά μοναστήρια, στην Αγία Τριάδα παρέμειναν κάποιοι λίγοι μοναχοί, οι οποίοι το διατήρησαν σε πολύ καλή κατάσταση. Μετά το 1850 όμως, ερήμωσε και παρήκμασε ολοκληρωτικά, εώς ότου ο Λειβαρτζινός ευεργέτης, Θεόδωρος Τσαβλίρης άφησε όλη του την περιουσία στο χωριό, βάζοντας όρο να δημιουργηθεί δίκτυο ύδρευσης-άρδευσης ώστε να έχει νερό το  μοναστήρι. Αργότερα δύο άλλοι σπουδαίοι ευεργέτες, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου και ο Ιωάννης Ανδρόπουλος διέθεσαν μεγάλα ποσά για την ανακαίνιση και τη συντήρηση της Μονής. Σε αυτό το εγχείρημα δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην πολύτιμη και καθοριστική συμβολή του ιερέα, Σωτήρη Κλεπετούνα.

Το 1998, βρέθηκε στην Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, η πολύτιμη σφραγίδα του μοναστηριού η οποία φυλάσσεται ακόμη εκεί και θυμίζει την αίγλη, τη δόξα και την προσφορά της Αγίας Τριάδος.

Κάθε χρόνο, της Πεντηκοστής τιμάται η Μονή μέσα σε ένα ευχάριστο, εορταστικό κλίμα και με τη συμμετοχή των γύρω οικισμών.